Οι περιπέτειες της πλατείας Ομονοίας ξεκινούν πολύ νωρίς, πολύ πριν πάρει το όνομα αυτό, όταν ονομαζόταν Πλατεία Ανακτόρων καθώς στα πρώτα αρχιτεκτονικά σχέδια των Κλεάνθη και Σάουμπερτ το 1834 ο χώρος αυτός προοριζόταν για την ανέγερση των Ανακτόρων. Από τη στιγμή που η ανέγερση των Ανακτόρων αποφασίστηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Παλιά Βουλή και έπειτα στη σημερινή Βουλή, η πλατεία αποτελούσε το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων.
Μια πρόταση ήταν στη θέση της πλατείας να ανεγερθεί ο Ναός του Σωτήρος σαν έκφραση ευγνωμοσύνης για την απελευθέρωση του έθνους, μια ιδέα που εγκαταλείγθηκε νωρίς λόγω ελλείψεως οικονομικών πόρων. Έτσι ο χώρος παρέμεινε σαν πλατεία η οποία το 1846 μετονομάστηκε σε Πλατεία Όθωνος προς τιμή του βασιλιά. Το σημερινό της όνομα δόθηκε το 1862, όταν στο χώρο αυτό γιορτάστηκε η συμφιλίωση των δύο αντιμαχόμενων πολιτικών παρατάξεων, των ορεινών και των πεδινών που έδωσαν όρκο «ομονοίας».
Η πλατεία Ομονοίας από τις αρχές του 19ου αιώνα γνωρίζει άνθιση. Ξεκινά η περίοδο της Μπέλ Επόκ και η πλατεία δεντροφυτεύεται και γίνεται σημείο αναφοράς της κοσμικής κίνησης της πόλης αφού περιμετρικά της πλατείας βρίσκονται μερικά από τα πιο σημαντικά ξενοδοχεία. Το 1889, στο τέλος της οδού Αθηνάς οικοδομείται το τετραόροφο ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος» σε σχέδια του αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλερ και συγκέντρωνε πλήθος κόσμου και προσωπικοτήτων. Αν και πλέον δεν λειτουργεί, εξακολουθεί να είναι αρχιτεκτονικό στολίδι για την πόλη.
Ένα ακόμα θρυλικό καφέ των Αθηνών το οποίο είχε την ίδια άτυχη κατάληξη είναι το Νέον που από τη δεκαετία του 1920 υπήρξε ιστορικό στέκι και έχει αποτυπωθεί σε πίνακες του θαμώνα του Γιάννη Τσαρούχη. Από το 1954, η πλατεία αποκτά περισσότερο εμπορικό χαρακτήρα με την ολοκλήρωση των εργασιών για την κατασκευή του υπόγειου σταθμού του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου στα πρότυπα των ευρωπαϊκών μητροπολιτικών δικτύων.
Έκτοτε, η πλατεία διαμορφώνεται ξανά και ξανά. Μετά τα συντριβάνια του 1960 το κύκνειο άσμα αισθητικής της πλατείας έρχεται με την τοποθέτηση του αγάλματος του Δρομέα του γλύπτη Βαρώτσου τη δεκαετία του ‘90, άγαλμα το οποίο απομακρύνθηκε με την έναρξη των εργασιών του Μετρό και πλέον κοσμεί τη συμβολή της Βασιλίσσης Σοφίας και Κηφισίας απέναντι από το Χίλτον.
Η τελευταία αναδιαμόρφωση της πλατείας όπως είναι σήμερα έγινε πριν την Ολυμπιάδα του 2004, καταργώντας στην ουσία το ρόλο της σαν πλατεία αφού σε συνδυασμό με τη χαμηλή αισθητική αλλά και την γενικότερη υποβάθμιση της περιοχής, η Ομόνοια έχει μετατραπεί σε στέκι διακίνησης ναρκωτικών, παραεμπορίου.
Ένα ακόμα σχέδιο ανάπλασης της πλατείας βρίσκεται στα χαρτιά, θαμμένο στα συρτάρια των αρμόδιων φορέων και υπόσχεται περισσότερο πράσινο αλλά και αποκατάσταση της εύρυθμης ζωής στην πλατεία Ομονοίας, μια ανάπλαση που μάλλον θα αργήσουμε να δούμε λόγω έλλειψης πόρων. Ας ελπίσουμε οτι δεν θα έχει την τύχη του Ναού του Σωτήρος που δεν φτιάχτηκε ποτέ.
touristorama.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου