Το σνακ της σκοτεινής αίθουσας!

Το ποπ κορν δεν είχε παρουσιαστεί στο ευρύ κοινό πριν το 1840, όπου έκανε την εμφάνισή του σε καρναβάλια και εκθέσεις. 

Το 1885, με την εμφάνιση των πρώτων φορητών μηχανών ποπ κορν, η δημοτικότητά του αυξήθηκε εντυπωσιακά! Οι πωλητές αυτών, ακολούθησαν τα πλήθη, έστησαν καταστήματα και παρουσίασαν στους νεοφώτιστους τις χάρες του βουτύρου και του αλατιού του ποπ κορν. Ήταν ένα φθηνό και νόστιμο ¨μπαμ¨για την εποχή.

Η έκρηξη συνέπεσε με το ξεκίνημα των θεάτρων της Nickelodeon (προαγγέλων των σημερινών σινεμά). Οι πωλητές, άρπαξαν γρήγορα την ευκαιρία και πούλησαν  ποπ κορν έξω από τα θέατρα. Αν και οι υποστηρικτές  το λάτρεψαν, ο χαμός που άφηναν πίσω τους και η μυρωδιά των μηχανών, έκαναν τους ιδιοκτήτες των θεάτρων να αντιδράσουν, ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1910-1920, όπου χτίστηκαν και τα πιο καλαίσθητα θέατρα.

Όταν όμως, εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε βαθμιαία η Παγκόσμια Οικονομική Ύφεση, μειώθηκαν τα κέρδη, με αποτέλεσμα οι απελπισμένοι ιδιοκτήτες να ψάχνουν τρόπους να βγάλουν λεφτά. Τότε, παρατήρησαν πόσο κερδοφόρα ήταν η επιχείρηση  ποπ κορν και αμέσως εγκατέστησαν μηχανές στο εσωτερικό των δικών τους επιχειρήσεων. 
Σύντομα, μία ταινία και ένας κουβάς ποπ κορν έγιναν μία από τις κύριες μορφές διασκέδασης τη δεκαετία του ’30.

Τη περίοδο που η τηλεόραση έκανε την εμφάνισή της και απείλησε το χώρο του κινηματογράφου, οι χορηγήσεις προνομίων στάθηκαν απαραίτητες για την επιτυχία των ταινιών. 
Και καθώς, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι πωλήσεις των γλυκών δεν ήταν επιτρεπόμενες, οι πωλήσεις  ποπ κορν εκτοξεύθηκαν στα ύψη. 
Την εποχή που η ζάχαρη εισήχθη ξανά στο ευρύ κοινό, το ποπ κορν είχε ήδη ριζώσει στα μυαλά των σινεφίλων.

Στην εποχή μας, οι πωλήσεις  ποπ κορν αντιπροσωπεύουν το 40% των καθαρών εσόδων των κινηματογραφικών αιθουσών. Και ενώ, συνεχώς έρχονται στην επιφάνεια νέα σνακ, τα ποπ κορν βγαίνουν νικητές στη διάρκεια του χρόνου!